خانه ادبیات افغانستان با اعلام این خبر نوشته است: «واصف باختری، شاعر، نویسنده، مترجم، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی و پژوهنده فلسفه از گیتی رخت سفر بربست.
یادش گرامی است، ولی جایش در سرزمین زبان و اندیشه، همیشه خالی خواهد ماند.»
محمد شاه واصف باختری، در جوزا/خرداد ۱۳۲۱ در بلخ زاده شد او در سال ۱۳۴۵ لیسانس زبان و ادبیات فارسی دری را از دانشگاه کابل به دست آورد و مدتی ویراستار کتاب‌های درسی وزارت تعلیم و تربیت بود. او در سال ۱۳۵۴ فوق لیسانسش را در آموزش و پرورش از دانشگاه کلمبیای شهر نیویورک گرفت. از سال ۱۳۴۶ تا سال ۱۳۷۵ عضو ریاست دارالتألیف و مدیر مسئول مجله ژوندون ارگان انجمن نویسندگان افغانستان و دبیر بخش شعر آن انجمن بود. سالیان چند در پیشاور به سر برد و بعد در ایالات متحده آمریکا زندگی می‌کرد.
«و آفتاب نمی‌میرد»، «از میعاد تا هرگز»، «از این آیینه بشکسته تاریخ»، «تا شهر پنج ضلعی آزادی»، «دیباچه‌ای در فرجام»، «در استوای فصل شکستن»، «مویه‌های اسفندیار گمشده»، «دروازه‌های بسته تقویم»، «سرود و سخن در ترازو»، «گزارش عقل سرخ»، «درنگ‌ها و پیرنگها»، «بازگشت به الفبا» و «اسطوره بزرگ شهادت» از آثار به جا مانده از این شاعر و مترجم است.
