سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی استان فارس از آغاز مرحله طراحی و اجرای طرح‌های استحکام‌بخشی و مرمت هشت نقش‌برجسته فاخر فارس خبر داد و گفت: این پروژه با تخصیص ۱۲۰ میلیارد ریال و مشارکت گروهی متخصص، به‌منظور حفاظت از میراث سنگی تمدن ایرانی در دست اجراست.
به گزارش هنرنشان، صادق زارع، سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس، با اشاره به آغاز روند طراحی و اجرای پروژه‌ای گسترده در حوزه حفاظت از نقوش برجسته باستانی این استان، اظهار داشت: با هدف صیانت هدفمند از سرمایه‌های هویتی ایران‌زمین، عملیات مرمت و استحکام‌بخشی هشت نقش‌برجسته تاریخی در فارس آغاز شده است. این اقدام، با اعتباری معادل ۱۲۰ میلیارد ریال و با رویکردی علمی و بلندمدت، در دستور کار قرار گرفته است.
او با بیان این‌که نقش‌برجسته‌های فارس از مهم‌ترین شواهد تصویری و سنگی در تاریخ تمدن ایرانی به‌شمار می‌آیند، افزود: آثاری چون برم‌دلک شیراز، تنگ‌چوگان کازرون، نقش‌برجسته داراب، نقش‌برجسته عیلامی کورنگان، نقش رستم مرودشت، نقش‌برجسته اشکانی قیروکارزین، سراب بهرام ممسنی و تنگ براق اقلید، صرفاً نقوش سنگی نیستند؛ بلکه متونی تصویری‌اند که اسطوره، آیین، قدرت و هنر را در قالبی جاودانه بر صخره‌های ایران حک کرده‌اند.
زارع با تأکید بر پیچیدگی فنی مرمت این آثار، تصریح کرد: جغرافیای صعب‌العبور، دسترسی‌های محدود، فرسایش محیطی و قدمت بالا موجب شده این آثار در دهه‌های اخیر با آسیب‌های گاه جبران‌ناپذیر مواجه شوند. اکنون، با شکل‌گیری اراده‌ای ملی و تخصیص منابع مشخص، فرایند مرمت بر پایه مطالعات میدانی و نظری آغاز شده است.
او از مشارکت تیمی متشکل از متخصصان برجسته در حوزه مرمت آثار سنگی و مطالعات باستان‌شناسی خبر داد و گفت: ریزبرنامه‌های اجرایی هر یک از این آثار در دست بررسی دقیق است و پس از تصویب در کمیته‌های تخصصی ذی‌ربط، وارد فاز عملیاتی خواهد شد. تاکنون حفاظت فیزیکی از نقش‌برجسته اشکانی قیروکارزین به پایان رسیده و استحکام‌بخشی سایر نقوش نیز با سرعتی علمی در حال انجام است.
سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی فارس با اشاره به جایگاه فراملی این آثار، خاطرنشان کرد: نقوش برجسته فارس، نه‌فقط در سطح ملی، بلکه در گستره تاریخ جهان، حامل پیام‌هایی عمیق از منظومه مفهومی تمدن ایرانی‌اند؛ میراثی که هم‌اینک در معرض تهدیدهای طبیعی و انسانی است و نیازمند مراقبتی مبتنی بر دانایی، تجربه و آینده‌نگری است.
زارع در پایان گفت: صیانت از این آثار، صرفاً پاسداری از یک گذشته نیست، بلکه دفاعی تمدنی از آینده فرهنگی ایران است؛ آینده‌ای که بدون سنگ‌نگاره‌هایش، بی‌ریشه و بی‌هویت خواهد بود.
