به گزارش هنرنشان، فصل سوم از مرحله سوم طرح بازنگری سیلک با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به سرپرستی جبرئیل نوکنده و جواد حسین‌زاده ساداتی آغاز شده و تا پایان شهریور ماه ادامه خواهد یافت.جبرئیل نوکنده گفت: طرح بازنگری سیلک برنامه پژوهشی بلندمدتی است که راونشاد صادق ملک شهمیرزادی آن را به هدف ساماندهی و به‌روز کردن پژوهش‌های باستان‌شناسی سیلک بنیاد نهاد که مرحله نخست آن با سرپرستی او از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ انجام شد و مرحله دوم آن به سرپرستی حسن فاضلی نشلی طی سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ ادامه یافت.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی افزود: مرحله سوم طرح بازنگری سیلک از سال ۱۴۰۱ به سرپرستی نگارنده و جواد حسین‌زاده ساداتی آغاز شده و اکنون فصل سوم آن در جریان است. هدف از مرحله سوم طرح بازنگری سیلک که با همکاری پژوهشکده باستان‌شناسی کشور، موزه ملی ایران و گروه باستان‌شناسی دانشگاه کاشان در حال انجام است، پاسخ به پرسش‌های پژوهشی و تخصصی باستان‌شناختی منطقه مرکزی ایران از دوران نوسنگی تا ابتدای دوره هخامنشی و در کنار آن فراهم کردن شرایط و امکانات برای نمایش آثار باستان‌شناختی محوطه به بازدیدکنندگان و گردشگران ایرانی و خارجی است.
او اظهار کرد: در این فصل کارگاه O.۲۸ و P.۲۸ برای پژوهش و کاوش انتخاب شده که هدف از آن هم ادامه کاوش‌های سال گذشته و نیز شناخت دقیق‌تر و عمیق‌تری از جدیدترین لایه‌های محوطه است، از جمله آثار مهمی که تاکنون از این قسمت به دست آمده کارگاهی صنعتی به طول حدود ۸ و عرض حدود ۲ متر است که با توجه به یافته‌های موجود احتمالا کارگاهی مرتبط با فعالیت‌های فلزگری از دوره ششم سیلک (حدود ۲۸۰۰ تا ۲۶۰۰ سال پیش) باشد. این کارگاه شامل یک دیوار طولی در سمت غرب و ۲ دیوار عرضی شمالی و جنوبی است و به نظر این کارگاه در بخش شرقی دیوار نداشته و سقف روی تیرهای احتمالا چوبی استوار بوده است. روی کف این کارگاه آثاری از یک چاله حرارت دیده کوچک (احتمال محل قرار دادن بوته ذوب)، مشته سنگ‌ها و سنگ‌های ساب و خاکستر دیده می‌شود که شواهدی بر کاربری فضای به دست آمده اند. از طرفی در آوارهای بخش شرقی این فضا بخشی از یک لوله دم نیز کشف شده که باز شاهدی دیگری بر تایید کاربری فضای به دست آمده است.
این باستان‌شناس، یکی دیگر از یافته‌های شاخص این فصل را کشف مجموعه‌ای سفالی از دوره سیلک ۴ (۵۳۰۰ تا ۴۹۰۰ سال پیش) دانست و تصریح کرد: این مجموعه که شامل یک خمره سفالی، ۲ کاسه موسوم به کاسه‌های لبه واریخته، بخش‌هایی از یک جام سفالی منقوش و بخشی از یک کوزه است که در زیر سازه‌های دوره سیلک ۶ قرار داشته و از این رو بافت و زمینه این مجموعه اکنون چندان مشخص نیست و تشخیص آن به فصول آتی نهاده می‌شود.
او در پایان ابراز امیدواری کرد: با ادامه کاوش در این فصل مدارک و شواهدی جدیدی از آخرین مراحل استقرار در محوطه مهم سیلک در کاشان به دست آید و پس از سال‌های علت ترک سیلک در اواخر دوران ماد روشن‌تر شود
