وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در یکصد و پانزدهمین جلسه شورای هنر در ۳۱ اردبهشت ۱۴۰۴ به نقش دانشگاه در آینده هنر و نیاز توجه به حوزه دانشگاه و هنر به عنوان یکی از وظایف خود و شورای هنر خبرداد. اما پرسش واقعی این است که آیا در عمل چقدر هنر دانشگاهی جدی گرفته شده است و راهکارهای افزایش نقش آفرینی جامعه دانشگاهی و فارغ التحصیلان هنر چیست.
رسانه خبری هنرنشان – گروه هنر- آروین درفش رزم؛ هنر همواره آینه تمام‌نمای جامعه بوده و نقش بی‌بدیلی در رشد فکری، فرهنگی و حتی اقتصادی هر کشوری ایفا کرده است. در این میان، دانشگاه‌ها به عنوان کانون‌های اصلی علم و دانش و فضایی برای پرورش استعدادها، مسئولیت خطیری در تربیت هنرمندان و پژوهشگران آینده هنر بر عهده دارند. هنر دانشگاهی فراتر از آموزش صرف تکنیک‌هاست؛ بلکه به معنای پرورش تفکر انتقادی، خلاقیت، و توانایی ایجاد اثری است که بتواند با جامعه ارتباط برقرار کند، سوال ایجاد کند و به پیشرفت آن یاری رساند. این فضاهای آکادمیک، بستر مناسبی برای گفتگو، تبادل نظر و تکامل ایده‌های هنری فراهم می‌آورند و می‌توانند مرزهای هنر را گسترش دهند.
هنر دانشگاهی، جدی گرفته نمی‌شود؟
با وجود اهمیت انکارناپذیر هنر دانشگاهی، متاسفانه در عمل شاهد آن هستیم که این حوزه آنچنان که باید جدی گرفته نمی‌شود. این بی‌توجهی می‌تواند در ابعاد مختلفی نمود پیدا کند؛ از کمبود بودجه و امکانات کافی برای رشته‌های هنری گرفته تا عدم به‌روزرسانی سرفصل‌های درسی متناسب با نیازهای روز جامعه و بازار هنر. گاهی اوقات، نگاه صرفاً تئوریک به هنر و عدم ارتباط موثر میان دانشگاه و صنعت هنر، باعث می‌شود فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها در بدو ورود به دنیای حرفه‌ای با چالش‌های جدی روبرو شوند. همچنین، گاهی اولویت‌های آموزشی و پژوهشی در دانشگاه‌ها به سمت رشته‌های مهندسی و علوم پایه سوق پیدا کرده و هنر در حاشیه قرار می‌گیرد. این کم‌توجهی، نه تنها به پتانسیل‌های هنری کشور آسیب می‌زند، بلکه مانع از آن می‌شود که دانشگاه‌ها بتوانند نقش واقعی خود را در شکل‌دهی به آینده هنر ایفا کنند.
به سوی آینده‌ای روشن برای هنر در دانشگاه
دغدغه‌های اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، آقای سیدعباس صالحی، که در یکصد و پانزدهمین جلسه شورای هنر مطرح شد، نقطه‌ی امیدبخش است. ایشان تاکید کرده‌اند که «برای پرداختن به آینده هنر باید نقش دانشگاه‌ها را جدی گرفت» و بخش قابل توجهی از مسائل مربوط به هنر در دانشگاه‌ها رخ می‌دهد. این اظهارات نشان امیدوارکننده ایت که نگاه مسئولین به این موضوع در حال تغییر است و اهمیت هنر دانشگاهی بیش از پیش درک می‌شود.
برای ساختن آینده‌ای روشن برای هنر در دانشگاه، نیازمند رویکردی جامع و عملی هستیم. این رویکرد باید شامل موارد زیر باشد:
سرمایه‌گذاری بیشتر در زیرساخت‌ها: تخصیص بودجه کافی برای تجهیز کارگاه‌ها، استودیوها و فضاهای آموزشی هنر.
بازنگری در سرفصل‌های درسی: به‌روزرسانی و متناسب‌سازی برنامه‌های آموزشی با تحولات جهانی هنر و نیازهای بازار کار.
تقویت ارتباط با صنعت هنر: ایجاد پل‌های ارتباطی قوی بین دانشگاه و گالری‌ها، موزه‌ها، شرکت‌های تولید فیلم و انیمیشن، و سایر نهادهای هنری.
حمایت از فعالیت‌های فوق برنامه: تشویق و حمایت از انجمن‌های علمی، کانون‌های هنری دانشجویی و برگزاری رویدادهای فرهنگی-هنری در دانشگاه.
توجه به پژوهش‌های کاربردی: سوق دادن پژوهش‌های هنری به سمت حل مسائل اجتماعی و فرهنگی و ایجاد ارزش افزوده.
با توجه جدی به نقش دانشگاه‌ها در آینده هنر، می‌توانیم شاهد پرورش نسلی از هنرمندان خلاق، متعهد و کارآمد باشیم که نه تنها به غنای فرهنگی کشورمان می‌افزایند، بلکه می‌توانند در عرصه بین‌المللی نیز بدرخشند. این نگاه امیدوارانه به آینده، با حمایت و همکاری تمامی بخش‌های ذیربط، می‌تواند به تحقق جایگاه واقعی هنر و هنرمند در جامعه کمک شایانی کند.
